17/14
İki Harkonnen kız kardeş, insanlığın geleceğini tehdit eden güçlerle savaşır ve Bene Gesserit olarak bilinecek efsanevi tarikatı kurar.. En sevdiğiniz dizinin listeye girip girmediğini görmek için yenilemeler ve iptaller listemize göz atın.. Bu dizi, Brian Herbert ve Kevin J. Anderson’ın Büyük Dune Okulları üçlemesinden materyal kullanıyor. Orijinal Dune’un bir ön bölümü olan dizi, Rossak Kardeşliği’nin Bene Gesserit’e nasıl evrildiğini anlatıyor. Valya Harkonnen’in sesini kullandığı olay, 'Dune Mentatları' adlı diziden alınmıştır. Üç kitap da Kardeşlik, Mentatlar, Denizciler ve Suk Doktorları’nın gelişimini iç içe geçiriyor.. AniMat’ın Crazy Cartoon Cast: The New Normal (2020) kitabında referans alınmıştır. HBO Max’in Frank Herbert’in evrenine yaptığı yeni girişim olan Dune Prophecy’nin ilk bölümü ne yazık ki sıkıcı ve ilhamsız hissettiriyor. İddialı kaynak materyaline rağmen, bölüm Dune’u bu kadar sevilen kılan çekiciliği ve derinliği yakalamakta zorlanıyor. En göze çarpan sorun ise düzenleme. Tempo çok düşük, sahneler aceleye getirilmiş gibi hissettiriyor ve gerilim veya atmosferin gelişmesi için gereken nefes alma alanından yoksun. Tek bir saate çok fazla hikaye sığdırma çabalarında, bölüm anlatı akışını ve etkileşimi feda ederek durmaksızın diyalogların kaotik bir bombardımanına dönüşüyor. Önemli hissettirmesi gereken anlar aceleyle yapılan kesmelerle zayıflatılıyor ve duygusal veya tematik rezonansa çok az yer bırakıyor. Görsel olarak, Dune Prophecy son Dune uyarlamalarında görülen gri, endüstriyel estetiğin devam etmesinden muzdarip. Set ve kostüm tasarımı steril ve monoton hissettiriyor, Herbert’in evreninin karmaşık, yaşanmış hissini uyandırmayı başaramıyor. Bu görsel ve atmosferik çeşitlilik eksikliği, Dune’un talep ettiği hayret ve uzaylı ihtişamını azaltıyor. Belki de en hayal kırıklığı yaratan yönü, etkili bir dünya inşasının eksikliğidir. Bölüm, olay örgüsünü kurmak için açıklayıcı diyaloğa yoğun bir şekilde odaklanırken, dünyanın kendisini kurmayı ihmal ediyor. Dune’u tanımlayan karmaşık politik ve kültürel dinamikler sığ hissettiriyor ve atmosferik “titreşimlerin” yokluğu, ortamı içi boş ve ilgi çekici olmayan bir hale getiriyor. Sonunda, Dune Prophecy, açıklama ve daldırma arasında bir denge kurmakta zorlanıyor ve bunun sonucunda, seriye ilgi çekici bir giriş olmaktan çok aceleye getirilmiş bir özet gibi hissettiren bir bölüm ortaya çıkıyor. Tempo, düzenleme ve dünya inşasında önemli ayarlamalar yapılmadan, Dune’u bu kadar zengin ve kalıcı bir hikaye yapan şeyin özünü kaybetme riskiyle karşı karşıya.