12/17
Berlin 1942’de, Hilde Nazi karşıtı bir grubun üyesidir. Grubun bir diğer üyesi olan Hans’a aşık olur. İkisi birlikte bir yaz geçirirler, ta ki Gestapo tarafından yakalanana ve Hilde sekiz aylık hamileyken hapse atılana kadar. Filmin en sonundaki anlatım gerçek Hans Coppi Jr. tarafından yapılmaktadır. 1942 Nazi Almanyası’nda geçen, bir grup direnişçinin hikayesini anlatan bir filmin neşeli olmasını kim beklerdi ki? Ancak gerçek olaylara dayanan bu film, zaman zaman yüzleştirici olsa da ilgi çekicidir. Hilde, kocasıyla birlikte yasadışı bir radyo vericisiyle yakalanan ve sonunda ölüme mahkûm edilen genç ve hamile bir kadındır. Film, geri dönüşler aracılığıyla çiftin tanışmasını ve kendilerinin ve arkadaşlarının giriştiği direniş girişimlerini anlatır. Garip bir şekilde, bu geri dönüşler zamanda hareket eder, çoğunlukla ama her zaman değil, daha da geriye gider, ancak izleyicinin nerede olduğu her zaman açıktır. Yakalandığında Hilde’nin hapishane deneyimi zaman zaman yüzleştirici olsa da, hapishane personelinin çoğunun tek boyutlu olarak değil, aynı zamanda insani dokunuşlarla sunulmasını gerçekten takdir ettim. IMDB’deki ayrıntılarda belirtildiği gibi, film hapishanede doğan ve şimdi 80 yaşında olan oğlunun birkaç sözüyle sona eriyor. Genel olarak, oyunculuk, sinematografi ve kurgu, hikaye anlatımına uygun şekilde hizmet ediyor, böylece yalnızca geriye dönüp bakıldığında ne kadar etkili olduklarını fark ediyorsunuz.